Rozmowa podczas jedzenia

Dlaczego to istotne? Otóż owo naganianie do jedzenia powoduje chaos w rozmowie, bo wszyscy są wciągani w owe operacje i koncen­truje się uwagę tylko wokół rodzaju sałatki. W pewnym sensie lepiej za mało niż za dużo jedzenia. W praktyce pewnie to właśnie będzie w sam raz. W sukurs zakończeniu tej wymuszonej działalności przychodzi roz­powszechnienie się przyjęć na stojąco (raczej nie w warunkach domo­wych) i bufetów szwedzkich obserwowanych przy okazji wyjazdów, a otwierających gościom szansę samodzielnego decydowania, co i kie­dy będą jedli. Bardzo często w warunkach ciasnoty domowej obserwu­je się coś pośredniego: goście w zasadzie siedzą, ale w miarę ochoty korzystają z zimnego bufetu, napełniają talerzyki i ewentualnie wra­cają na stare miejsce. Ten układ daje poczucie sympatycznej prostoty. Naturalnie pociąga to za sobą konieczność zmian w menu, i to nie tylko polegających na rezygnacji z trudnych do serwowania dań go­rących. Również dania zimne, rozmieszczane przez gości na talerzy­kach, trzeba nieco inaczej skomponować. Nie ma miejsca na duże piaty szynki, na piramidy dodatków piętrzące się na kanapkach (chyba że chcemy mieć to na dywanie). Muszą to być porcje niewiel­kie, typu na „raz na widelec”. Co nie znaczy, że bierze się tylko jedną taką porcję każdy ma tu wolną rękę.